।। तत्त्वमसि ।।

घेराबन्दी (मुहासरा)

~अहमद फ़राज

अनुवाद: शिव संकल्प

मेरा शत्रूले आज सन्देश पठाएका छन्

कि तिनका सिपाहीले मलाई घेरीसकेका छन्

सहरका पर्खालका हर मचान र बुर्जाहरूमा

धनु तानेर तिनका सिपाहीहरू बसीसकेका छन्

त्यो बिजुलीको लहर निभिसक्यो, जसको तातोले

माटोको धूलोमा पनि ज्वालामुखी जगाउँथ्यो

त्यो पानीमा उनीहरूले बारुद बिच्छ्याइसके

जुन खोला बगेर मेरो घर छेउमा आउँथ्यो

सबै छुचा र बोल्नेहरू क्षत विक्षत बनाइएकाछन्

अनि टाउको ठाडो पार्नेहरू शूलीमा चढाइएका छन्

जोगी हुन् या भोगी, अगुवाहरू हुन् या पण्डितहरू

भाग पाइने आशामा दरबारमा झुम्मिएका छन्

ठूला ठूला विज्ञ नै किन नहुन्, पदका लागि

मानौँ मगन्तेहरू हुन्,पंक्तिबद्ध भई उभिएका छन्

तिमी जुन कविहरूका लेखनीका प्रशंसक थियौ

आज तिनै तिम्रा नायकहरू सामुन्ने छन्

सत्ताधारीको एक स्यानो इशारामा झुम्मिएका

साहित्यिक मगन्तेहरूका झुण्ड सामुन्ने छन्

तिम्रो प्रेम अनि विश्वासका जगहरू हेर

एकपटक तिम्रो साथमा को को छन् हेर

यो शर्त हो यदि ज्यानको सुरक्षा चाहन्छौ भने

तिम्रा कलम र कागजहरू बधशालामा थन्काइदिनु

हैन भने, ती धनुर्धारीहरूको एकमात्र निशानामा

तिमी पर्नेछौ, त्यसैले आत्मसम्मान बिसाइदिनु

शत्रूका यी शर्तहरू देखेपछि मैले दूतलाई भनेँ

तिमीलाई थाहा छैन इतिहासले के सिकाउँछ

हरेक रातले तातो सूर्यलाई शहीद बनाए पनि

हरेक बिहानले एक नयाँ न्यानो सूर्य जन्माउँछ

मेरो यो जबाफ लगिदिनु मेरो दुश्मनलाई

म न कुनै आशमा छु न कुनै डरमा नै

उसलाई तरबारकाे घमण्ड त खूब रहेछ

तर थाहा रहेनछ जित्छ आखिरमा कलमले नै

मेरो कलम तिम्रो इशारामा नाच्ने पात्र हैन

जो आफ्नै सभ्यतालाई खिल्ली उडाएर गर्व गरोस्

मेरो कलम कुनै भ्रष्टको भ्रष्टाचार छोप्ने कवच हैन

जो परचक्रीहरूको गुणगान गाएर गर्व गरोस्

मेरो कलम कुनै डाँकूको हतियार हैन

जो आफ्नै घरको छत उधिन्न लागिपरोस्

मेरो कलम कुनै चोरको साथी हैन

जो रातमा अँध्यारा घरहरूको भित्तो फोरोस्

मेरो कलम कुनै धर्मगुरुको जपमाला हैन

जो प्रार्थनाको पनि गणित जोडेर राखोस्

मेरो कलम कुनै न्यायाधीशको तराजु हैन

जो आफ्नो अनुहारमा सँधै दुई मुकुण्डो भिरोस्

मेरो कलम त नासो हो मेरा आत्मीयहरूको

मेरो कलम त न्यायालय हो मेरो विवेकको

त्यसै भएर त जे लेखियो प्रेम अनि जोशमा लेखियो

धनु जत्तिकै लचकदार अनि वाण जत्तिकै तीखो लेखियो

म बाँचुला वा मरेर जाउँला, तर मलाई विश्वास छ

कसै न कसैले त यो दमनको पर्खाल भत्काउने छ

जीवनभर भोगेका ती यातनाहरूको कसम

मेरो कलमको यात्रा अवश्य सफल हुनेछ

मेरो प्रेमको चरित्रलाई तिमी, न त ध्वस्त पार्न नै सक्छौ

रूखको टुप्पोमा छौ, न देख्छौ न त छायाँ नै नाप्न सक्छौ

मूल लेखककाे परिचय,  काव्यकाे मूलपाठ,